d ik mijn telefoon uit, want daar had ik nu geen zin in. Saida zou toch niet meer bellen…. “Devavratha, waarom gaan we niet trouwen, we zijn beide bijna klaar met onze studie en ik kan lekker koken?” Dat ze lekker kan koken is een feit, dat we bijna klaar zijn is waar, maar trouwen?
“Maar onze ouders dan?” vroeg ik.
“Zie je toekomst in onze relatie?”.
“There it goes again….” dacht ik en antwoordde oprecht: “Natuurlijk, wij zijn voor elkaar geschapen, naast het feit dat ik geen schaap eet en jij wel”.
“Dev. Serieus. Denk je dat het gaat lukken?”.
“ Hindoestanen eten geen vlees”.
Ze keek me aan en ik moest wel antwoorden
“Of wat gaat lukken, ik hou van je, jij houdt van mij…is dat niet genoeg?”

Voor het eerst zag ik onzekerheid in haar ogen. Al die tijd had was ze zo zeker van haar zaak geweest en dat trok me ook zo aan haar aan. Toen we na de zoveelste afspraak afscheid namen wist ik niet of het kon, gelukkig zei ze:

Ik pakte haar hand vast en vroeg haar: “Saida wil je dit? Leven in 2 werelden. Mijn familie is Hindu, jouw familie Moslim. Jij een Marokkaan, ik een Hindu? Hoe gaan we trouwen? Hindustaans of Marokkaans? Hoe gaan we leven, geen rund, geen varken… vegetarisch? Hoe gaan we onze kids opvoeden Hindustaans of Islamitisch. Misschien zijn we te snel gegaan Saida”. “Je hoeft geef Moslim te worden, Dev. Als je wilt word ik wel een Hindu, zolang ik maar bij jou ben”. Ze zei het zo zeker en ik wist weer waarom we toen hadden afgesproken. Lachend bracht ik haar naar me toe…

“Me zus is deze week jarig. Wil je ook komen?”. Ze lachte: “Ik weet dat ze jarig is, ik heb al een kado voor haar gekocht.”. Ik lachte ook en zei: “Afgesproken, maar ik moet je zeggen dat me ouders echt streng zijn.” Ze keek me weer zo onzeker aan, maar dit keer schrikte het me niet af en pakte haar vast en begon nog harder te lachen….. De weg naar huis vroeg ze me over mijn familie, na al haar vragen beantwoord te hebben was ze banger dan ooit. Voordat we naar het restaurant gaan we eerst wat drinken oke… Hoewel ze lachte, was ze verre van blij…

In het restaurant zag ik veel mensen die ik niet kende. Ik schrok me dood toen ik zag dat me ouders er al waren. Liever, had Saida eerst kennis gemaakt met me de rest. Ik pakte haar hand nog steviger vast en sloeg me andere hand nog stever om haar heen. Ze leek niets te merken, door de zenuwen waarschijnlijk, maar diep van binnen wist ik dat dit voor haar nog erger moest zijn.

We liepen verder totdat ik om me schouders werd getikt. We draaide ons om… en toen ik omkeek schrok ik…

Devavratha